Сяджу такая... вельмі задаволеная, з фенькай-хайратнікам ад Лешы, слухаю смешных, але мілых Эверэст, успамінаю тужлівы твар Еўгена "Табе ж тут няўтульна" і абдымкі з невыразным "Ну хадзі сюды, любоў мая"))) І Скрыпачку ў вушка чмокнула..)
Першы вечар сам на сам з Мішам. За дзесяць год.